Często niedobory wapnia biorą się z tego, że przyswajany jest jedynie w obecności vit. D. Braki wapnia w organizmie powodują zrzeszotowienie kości, parandontozę, zwapnienie żył, a często niedobory Ca powodują tężyczkę objawiającą się drgawkami mięśni i kończyn, dłoni, stóp i krtani. Niedobór zaburz proces krzepnięcia krwi oraz upośledza mineralizację kości. Wapń związany jest z fosforem, a więc wchodzi w skład kości i zębów, zaś 1% jest częścią składową płynów organicznych dzięki czemu bierze udział w procesie krzepnięcia krwi. Odpowiada także za prawidłową pracę serca i mięśni. Niedobór prowadzi do krzywicy jak również do zachwiania niektórych procesów biocheczmicznych. Zapotrzebowanie na wapń jest zależne od wieku i stanu fizycznego człowieka (jak np. ciąża, karmienie piersią itp.). Przyswajalność wapnia uzależniona jest od tego jak się odżywiamy. Kwas szczawiowy (szczaw, szpinak, a szczególnie rabarbar), kwas fitynowy (produkty zbożowe i strączkowe) wydatnie obniżają poziom przyswajalności wapnia przez organizm. Dlatego też jeżeli ludzie starsi i dzieci jedzą te produkty powinni być wspomagani dodatkowo emitorem wapnia, gdyż jony organizm przyswoi. Najlepiej jednak nie karmić nadmierną ilością rabarbaru, co często robimy na wiosnę. Aby utrzymać odpowiednią ilość wapnia w organizmie i nie dopuścić do jego wydalenia, musi być zachowana proporcja wapnia do magnezu jak 2 : 1, czyli 2 części wapnia i jedna część magnezu, w przeciwnym razie będzie wydalany z moczem. Powyższa proporcja może i musi być zachowana jedynie w czystym składniku, dlatego warunku tego nie spełnia dolomit, który może tylko częściowo spełnić w tym przypadku zadanie. Jeżeli utrzymamy tę zależność nie będziemy mieli bólów w kościach, zęby będą bardziej trwałe i nie będzie groziło nam zrzeszotowienie kości (osteoporosis) .