Jest aktywatorem wielu enzymów utleniających. Bierze udział w reakcjach dekarboksydacji, hydrolizy oraz w syntezie vit. C. Jeśli podajemy vit. B1 przy leczeniu awitaminozy, obecność manganu jest wprost niezbędna. Niedobór manganu w organizmie może wprowadzić zaburzenia w rozwoju kości. Jest niezbędny dla prawidłowej funkcji układu krwiotwórczego oraz pierwszo i drugoplanowych cech płciowych. Niedobór powoduje zahamowanie wzrostu i przerost tarczycy. Jest w antagonizmie do żelaza i miedzi. W przeciwieństwie do miedzi zwiększ pobudliwość układu nerwowego. Nadmiar manganu w glebie zwiększ nadmiar tego składnika w roślinach, a tym samym częstotliwość występowania sclerosis lateralis – stwardnienie boczne zanikowe. Dlatego też w takich przypadkach stosuje się miedź i żelazo, które zmniejszają poziom manganu, a tym samym leczą powyższe schorzenia. Wchłanianie manganu wzmaga się w przypadku niedoboru żelaza. Największe stężenie manganu występuje w kościach, wątrobie i nerkach. W obrębie komórek mangan obecny jest głównie w mitochondriach. Przypuszcza się, że mangan uczestniczy w procesach oddychania tkankowego. Będąc w antagonizmie z Cu leczy białaczki, ziarnicę złośliwą jako, że choroby te występują przy zwiększonym poziomie miedzi we krwi. Mangan jest składnikiem tym bardziej potrzebnym, że jego obecność zmniejsza rakotwórcze działanie alfatoksyn. Chrom znajdujący się w powietrzu w pyle wywołuje astmę. Dlatego też mangan jako antagonista chromu winien być w takich przypadkach stosowany.